« رهایی »

     

   «رهی» تا وارهی از رنج هستی ترک هستی کن                    

                                        که با این  ناتوانی‌ها، به  ترک جان  توانایی

                                                                   

 به ترک جان توانایی . . .

                                  به ترک جان توانایی . . .

                                                                     به ترک جان توانایی . . .

                                                                                                                 

نظرات 3 + ارسال نظر
پسرک تنها چهارشنبه 20 دی 1385 ساعت 23:24

این که نشد رهایی
این می شه فرار

اسمش مهم نیست...
حسش مهمه!

danial شنبه 23 دی 1385 ساعت 17:59 http://danialbara.blogsky.com

تنهاییم را با تو قسمت میکنم سهم کمی نیست
گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست
ممنون از لطف شما
همین که وقت گذاشتید ومطالب رو مطالعه کردید برای من دنیایی سرور و خوشحالی داشت
به امید فردا که با هم باشیم

من اگر ما نشوم تنهایم
تو اگر ما نشوی خویشتنی
خانه اش ویران باد
هر کسی میخواهد
من و تو ما نشویم

. . .

(هر چی فکر می‌کنم نمی‌دونم در جواب چی بنویسم!!)

سارا یکشنبه 24 دی 1385 ساعت 23:49

چه حست به احساسات من نزدیکه .انگار منو نوشتی .....خیلی وقته تمام شدم.نمیدونم چرا هستم .؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

... و چه دردی‌ست
بلاتکلیفی میان «وجود» و «عدم» !

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد